Ik vraag me constant dingen af, bij alles wat ik zie.
Zo zitten er bijvoorbeeld raamstickers op mijn ruit die ik gekregen heb bij Piraten Shampoo. Nou is dat echt een vreselijke combinatie, piraten en shampoo. In glorie dagen van piraterij stonden de piraten nou niet erg bekend om hun shampoo. Dus is het dan mogelijk om piraten shampoo te hebben? Of bestaat die shampoo dan gewoon uit modder en zweet? Want dan zou het ongeveer wel kloppen. Nou staat er op de verpakking dat het niet in de ogen prikt. Dus …niet prikkende piraten shampoo. Als er al shampoo was in die tijd, zou het waarschijnlijk je ogen half laten exploderen. Behalve als het dus echt uit modder en zweet bestaat. Dan valt het nog wel mee. Alhoewel ik dat niet met zekerheid kan zeggen. Zweet in je ogen is niet fijn, maar ik heb nog nooit een bak modder in mijn ogen gehad. Zou dat prikken? Zand in je ogen is naar, dus waarschijnlijk wel.
Au.
Oke, dat prikt wel.
Dus ik kan vrijwel met zekerheid zeggen dat de piraten shampoo geen waarheidsgetrouwe piraten shampoo is. Dat zou waarschijnlijk ook niet zo goed verkopen. Zweet en modder in een verpakking. Alhoewel, er zijn wel mensen die veel geld neerleggen om in de modder te liggen. Dus misschien is het zo gek nog niet. Alleen heet dat dan niet piraten behandeling. Want als mensen piraten behandeling horen, denken ze aan kielhalen en lange loopplanken met krokodillen met klokken in hun buik eronder. Niet echt iets wat je voor je rust onderneemt.
En dan de raamstickers…raam stickers! Bij piraten shampoo. En nee, dan geen doodskoppen en lange baarden, maar een schattig jongetje met bubbeltjes eromheen. Een echte piraat zou het niet tolereren. Nee echt, hij zou woedend worden! Hoe wordt hij wel niet neergezet. Schattig, poeh, en bubbeltjes? Alsof hij ooit schoon wordt. Nee, een echte piraat zou denk ik de shampoo in brand steken en de raamstickers.... die verscheurd hij met zijn tanden en slikt hij door.
Wat denken ze wel.
donderdag 9 september 2010
woensdag 14 juli 2010
-
'Ik weet waar je kaal bent'
vertaling:
ik ken je door en door/ik weet alles van je
uitleg:
Als je mensen leert kennen, begin je te ontdekken waar hun sterkte en zwakte punten liggen. Je ziet wanneer ze stralen en wanneer ze zich schamen en langzaam aan vormt dat een compleet beeld. Daarnaast is lichaamshaar een van de meest persoonlijke dingen, met uitsluiting van al wat zich op het hoofd bevindt. Dus als je weet waar mensen kaal zijn, weet je alles.
gebruik:
in vriendschappelijk mannelijk gezelschap
'Man, ik ken je nou al zo lang, ik weet waar je kaal bent!'
'Geen zorgen, tegen mij kan je eerlijk zijn, ik weet waar je kaal bent'
Geniet er van!
vertaling:
ik ken je door en door/ik weet alles van je
uitleg:
Als je mensen leert kennen, begin je te ontdekken waar hun sterkte en zwakte punten liggen. Je ziet wanneer ze stralen en wanneer ze zich schamen en langzaam aan vormt dat een compleet beeld. Daarnaast is lichaamshaar een van de meest persoonlijke dingen, met uitsluiting van al wat zich op het hoofd bevindt. Dus als je weet waar mensen kaal zijn, weet je alles.
gebruik:
in vriendschappelijk mannelijk gezelschap
'Man, ik ken je nou al zo lang, ik weet waar je kaal bent!'
'Geen zorgen, tegen mij kan je eerlijk zijn, ik weet waar je kaal bent'
Geniet er van!
maandag 5 juli 2010
Onverstaanbaar
Soms, of nee, meestal ben ik onverstaanbaar. De woorden die zo'n logische volgorde hebben in mijn hoofd, verliezen hun richting onderweg naar mijn mond en komen er verward en verdwaald uit. Gedachten die ik al dagen met me mee draag, wachtend op het moment om ze te delen, verliezen hun kracht als ze mijn stembanden vinden. Ze vertrekken duidelijk en doelgericht, maar raken al snel verstrikt in andere regels en zinnen die dwalen door mijn hoofd. Relevante en niet relevante zinnen. Ze nemen daar woorden van mee en weven die met zichzelf in. Het gevolg is een warrige woordenwaterval waar slechts enkelen enige logica uit kunnen halen. En het gevolg daarvan is vaak een blik van totale verbijstering van de persoon tegenover mij.
De warrigheid is echter niet het enige wat voor onduidelijkheid zorgt. Daarnaast ben ik in de volledige overtuiging dat wat in mijn hoofd hoorbaar is, ook daadwerkelijk verstaanbaar is. Dit houdt meestal in dat ik op een oorverdovend laag volume spreek. Ook wel mompelen genoemd. Dus naast de totale verbijstering in de blik van de persoon tegenover mij, komt daar een kleine verkramping in het gezicht bij. Een verkramping die het gevolg is van het ingespannen luisteren, wat schijnbaar vereist is om mijn enigszins te kunnen volgen.
Maar de blik van de persoon tegenover mij is nog niet compleet. Er volgt nog een laatste element. Zoals ik eerder zei, dwalen er standaard andere zinnen in mijn hoofd. Zinnige zinnen over het doel van het leven en onzinnige zinnen over dwalende dwerguiltjes in het duister, en alles wat daar tussenin zweeft. En dat is, geloof me, veel. Om er voor te zorgen dat mijn hoofd dat trekt, hebben mijn hersenen het bedacht om alle gedachten zo'n tien a twintig keer sneller te laten gaan. Als ik mijn mond hou is dat prima, maar als ik dat niet doe…Het laatste gevolg en de laatste toevoeging aan de uitdrukking in het gezicht van de persoon tegenover mij is vaak vermoeidheid en een daarbij een kleine zucht misschien.
Ik ben me ervan bewust dat mijn verhalen geen kop of staart hebben, laat staan een dik middenlijf. Maar bewustzijn is schijnbaar niet genoeg. Begrijp me echter niet verkeerd, ik vind het heerlijk om halverwege een zin te blijven hangen. Om plotseling af te dwalen in een voorbij vliegende gevleugelde. En ik vind het geweldig om in alles wat ik zie een berg aan woorden te vinden. Ik ben ze maar op gaan schrijven, zo kan ik ze nog steeds vertellen.
Maar voor de arme persoon tegenover mij;
succes met mijn volgende verhaal.
De warrigheid is echter niet het enige wat voor onduidelijkheid zorgt. Daarnaast ben ik in de volledige overtuiging dat wat in mijn hoofd hoorbaar is, ook daadwerkelijk verstaanbaar is. Dit houdt meestal in dat ik op een oorverdovend laag volume spreek. Ook wel mompelen genoemd. Dus naast de totale verbijstering in de blik van de persoon tegenover mij, komt daar een kleine verkramping in het gezicht bij. Een verkramping die het gevolg is van het ingespannen luisteren, wat schijnbaar vereist is om mijn enigszins te kunnen volgen.
Maar de blik van de persoon tegenover mij is nog niet compleet. Er volgt nog een laatste element. Zoals ik eerder zei, dwalen er standaard andere zinnen in mijn hoofd. Zinnige zinnen over het doel van het leven en onzinnige zinnen over dwalende dwerguiltjes in het duister, en alles wat daar tussenin zweeft. En dat is, geloof me, veel. Om er voor te zorgen dat mijn hoofd dat trekt, hebben mijn hersenen het bedacht om alle gedachten zo'n tien a twintig keer sneller te laten gaan. Als ik mijn mond hou is dat prima, maar als ik dat niet doe…Het laatste gevolg en de laatste toevoeging aan de uitdrukking in het gezicht van de persoon tegenover mij is vaak vermoeidheid en een daarbij een kleine zucht misschien.
Ik ben me ervan bewust dat mijn verhalen geen kop of staart hebben, laat staan een dik middenlijf. Maar bewustzijn is schijnbaar niet genoeg. Begrijp me echter niet verkeerd, ik vind het heerlijk om halverwege een zin te blijven hangen. Om plotseling af te dwalen in een voorbij vliegende gevleugelde. En ik vind het geweldig om in alles wat ik zie een berg aan woorden te vinden. Ik ben ze maar op gaan schrijven, zo kan ik ze nog steeds vertellen.
Maar voor de arme persoon tegenover mij;
succes met mijn volgende verhaal.
zaterdag 31 oktober 2009
Een nieuwe naam
Goede morgen!
Ik loop nu twee maanden stage bij Brandwriters en in die tijd heb ik veel meer inzicht gekregen in wat ik allemaal leuk vind. Ik had altijd al een grote interesse in computers, internet en nieuwe technieken. Omdat Gonne Schrijft nogal gericht is op schrijven (joh echt waar?) en ik dat niet wilde veranderen, heb ik een nieuw blog aangemaakt. Ik presenteer Alles Yoghurt!
Misschien komt het wat uit de lucht vallen als een zure regen, maar ik zal het verklaren. Afgelopen jaar was de 'alles yoghurt' kreet een beetje in mijn taalgebruik naar binnen geslopen. Daarmee ook trui trui en pistache koltrui, maar dat terzijde. Alles yoghurt is te vergelijken met 'het komt allemaal wel goed' en staat grofweg voor 'een beetje zuur, maar erg lekker'. Dit staat eigenlijk voor het hele leven en daarom vond ik het een mooie titel+naam voor mijn toekomstige werk.
Dit blog zal blijven bestaan en zal gevuld worden met nieuwe teksten en leuke woordbouwsels. Op Alles Yoghurt zal al mijn werk komen. Fotografie, design en alle dingen die ik tegen kom of zin heb om te posten.
Nu zijn de ideeën nog enthousiast en vol goede moed, hoe het werkelijk zal gaan verlopen kan alleen de tijd ons vertellen.
Groetsels!
en tot een ander moment
Ik loop nu twee maanden stage bij Brandwriters en in die tijd heb ik veel meer inzicht gekregen in wat ik allemaal leuk vind. Ik had altijd al een grote interesse in computers, internet en nieuwe technieken. Omdat Gonne Schrijft nogal gericht is op schrijven (joh echt waar?) en ik dat niet wilde veranderen, heb ik een nieuw blog aangemaakt. Ik presenteer Alles Yoghurt!
Misschien komt het wat uit de lucht vallen als een zure regen, maar ik zal het verklaren. Afgelopen jaar was de 'alles yoghurt' kreet een beetje in mijn taalgebruik naar binnen geslopen. Daarmee ook trui trui en pistache koltrui, maar dat terzijde. Alles yoghurt is te vergelijken met 'het komt allemaal wel goed' en staat grofweg voor 'een beetje zuur, maar erg lekker'. Dit staat eigenlijk voor het hele leven en daarom vond ik het een mooie titel+naam voor mijn toekomstige werk.Dit blog zal blijven bestaan en zal gevuld worden met nieuwe teksten en leuke woordbouwsels. Op Alles Yoghurt zal al mijn werk komen. Fotografie, design en alle dingen die ik tegen kom of zin heb om te posten.
Nu zijn de ideeën nog enthousiast en vol goede moed, hoe het werkelijk zal gaan verlopen kan alleen de tijd ons vertellen.
Groetsels!
en tot een ander moment
zondag 12 juli 2009
-
Een nieuwe manier van gedag.
'Tot de vlamgevatte kat'
Vertaling:
Tot snel/tot ziens/tot later
Uitleg:
Het is een andere manier van gedag zeggen, voor het geval je op de standaard manier bent uitgekeken. Het komt uit een verhaal waar ik heb over gedachten die afdwalen. Ik vertelde dat ik dan nadacht over katten die vlam vatten als de goot verstopt zit. Als je dus zegt 'tot de vlamgevatte kat' dan zeg je eigenlijk, tot het moment dat we weer samen afdwalen. Of dat nou zinnig is of niet;)
Gebruik:
'Hey ik spreek je later! Tot de vlamgevatte kat!'
'Maar ik moet nu gaan, tot de vlamgevatte kat!'
Geniet er van!
'Tot de vlamgevatte kat'
Vertaling:
Tot snel/tot ziens/tot later
Uitleg:
Het is een andere manier van gedag zeggen, voor het geval je op de standaard manier bent uitgekeken. Het komt uit een verhaal waar ik heb over gedachten die afdwalen. Ik vertelde dat ik dan nadacht over katten die vlam vatten als de goot verstopt zit. Als je dus zegt 'tot de vlamgevatte kat' dan zeg je eigenlijk, tot het moment dat we weer samen afdwalen. Of dat nou zinnig is of niet;)
Gebruik:
'Hey ik spreek je later! Tot de vlamgevatte kat!'
'Maar ik moet nu gaan, tot de vlamgevatte kat!'
Geniet er van!
Free Gaming
Ja, naast de gebruikelijke schrijverigheden ben ik ook nog eens buiten de boeken actief. Via via ben ik in een adviesgroep terecht gekomen voor het evenement Free Gaming. Op zaterdag 18 juli is Schouwburgplein volledig verbouwt tot de gamezone van Rotterdam.
Vanaf afgelopen januari zijn we om de zoveel weken bijeen gekomen en hebben we vergadert over wat er deze keer allemaal moest komen. Het is de tweede keer dat het georganiseerd wordt en ik heb er enorm veel zin in. Ik heb mogen helpen met het verzinnen van acties en heb zelfs een gedeelte van een flyer mogen ontwerpen. Daarnaast ben ik geinterviewd door de Spits en FunX radio over alle activiteiten. Er zullen nog scans komen en de flyer en posters van het evenement. Nu alvast een headsup dus. Op het evenement zelf zal ik enthousiast rond lopen als manusje van alles.
18 juli/schouwburgplein/Rotterdam
Ik op Free Gaming 2009
zondag 7 juni 2009
Sollicitatie & Gonne?
Beste Martin Bril,
Of mag ik Martin zeggen. Of misschien meneer Bril? Voor het idee hou ik het momenteel op Martin Bril, aangezien ik waarschijnlijk nooit het antwoord zal horen. Dus ja, beste Martin Bril. Dit is een brief, eigenlijk een email, die ik al veel eerder had moeten sturen. Een brief waarvan ik graag had gehad dat je hem had kunnen lezen in levende lijve. Nu ben ik maar in de illusie dat je hem daarboven toch kunt zien en in die zelfde illusie mag ik je Martin Bril noemen. Nou we doen gek, ik mag je in mijn illusie zelfs Martin noemen.
Beste Martin, ik zal de reden van deze ‘brief’ melden. Martin, je bent mijn held. Ja, ik zeg het te laat en ja, wat heb jij hier aan, maar toch zeg ik het. Je bent mijn held. Niet op een ‘foto’s boven mijn bed’ manier, maar eerder op een ‘plekje in mijn hart’ manier. Want daar zit jij, naast mijn verwassen knuffelkonijn en mijn ‘Oliebol van krentenkoek, las een prachtig prentenboek’ boek. Daar zit jij, Martin, eigenwijs voor je uit te staren, met een blik die alleen jij zou kunnen werpen op de wereld.
Waarom jij mijn held bent en daar tussen mijn konijn en mijn allerbeste kinderboek zit? Je hebt mijn slaperige ogen open gegooid. Je hebt ze laten zien. Je hebt mijn handen in werking gezet en mijn gedachten doen tollen. Jij hebt een deur open gezet die nooit nog zal sluiten. Jij hebt gedaan wat geen ander kon en daarom ben jij mijn held.
Het mooiste van alles is eigenlijk dat je het zelf niet eens weet. Je weet niet dat je mijn wereld hebt verlicht. Voor jou was het gewoon weer een dag. Misschien zat je koffie te drinken in de favoriete café. Misschien zat je in Frankrijk te genieten van de zon. Misschien lag je ziek in bed. Maar je zal het waarschijnlijk al vergeten zijn. Terwijl het voor mij een dag is die mij gemaakt heeft zoals ik nu ben.
Je zult je nu niet afvragen wie ik ben, want waarschijnlijk lees je het niet eens, maar toch zal ik het vertellen. Ik ben Gonne. Zo vreemd als de naam doet vermoeden. En vanaf het moment dat ik je eerste column las, ben ik meer gaan doen met de duizenden woorden in mijn hoofd. In plaats van ze in mijn hoofd en boekjes te bewaren, ben ik ze gaan uitdelen aan wie ze wilde hebben. Nu geloof ik graag dat mijn woord is gaan leven. Al is mijn woord niet mijn woord en al is een woord nooit levend, toch geloof ik het graag.
Wat jij dan waarschijnlijk niet zal geloven, is dat dit een sollicitatie is. Een langdurige weliswaar, maar volgens mij heb je daarboven wel de tijd. Ik wil graag solliciteren voor een stageplekje in jouw hart. Al is het maar even, om te zien hoe het daar gaat. En misschien, heel misschien als het goed gaat en ik mezelf kan bewijzen. Heel misschien zal ik dan een vast plekje krijgen tussen jouw knuffelkonijn en jouw eerste kinderboek. Maar dat is voor de toekomst, voor nu wil ik gewoon even langs komen. Gezellig met een kop koffie en een krant, praten over vandaag of gisteren. Om te kijken of ik ook in jouw hart pas.
Gonne
Of mag ik Martin zeggen. Of misschien meneer Bril? Voor het idee hou ik het momenteel op Martin Bril, aangezien ik waarschijnlijk nooit het antwoord zal horen. Dus ja, beste Martin Bril. Dit is een brief, eigenlijk een email, die ik al veel eerder had moeten sturen. Een brief waarvan ik graag had gehad dat je hem had kunnen lezen in levende lijve. Nu ben ik maar in de illusie dat je hem daarboven toch kunt zien en in die zelfde illusie mag ik je Martin Bril noemen. Nou we doen gek, ik mag je in mijn illusie zelfs Martin noemen.
Beste Martin, ik zal de reden van deze ‘brief’ melden. Martin, je bent mijn held. Ja, ik zeg het te laat en ja, wat heb jij hier aan, maar toch zeg ik het. Je bent mijn held. Niet op een ‘foto’s boven mijn bed’ manier, maar eerder op een ‘plekje in mijn hart’ manier. Want daar zit jij, naast mijn verwassen knuffelkonijn en mijn ‘Oliebol van krentenkoek, las een prachtig prentenboek’ boek. Daar zit jij, Martin, eigenwijs voor je uit te staren, met een blik die alleen jij zou kunnen werpen op de wereld.
Waarom jij mijn held bent en daar tussen mijn konijn en mijn allerbeste kinderboek zit? Je hebt mijn slaperige ogen open gegooid. Je hebt ze laten zien. Je hebt mijn handen in werking gezet en mijn gedachten doen tollen. Jij hebt een deur open gezet die nooit nog zal sluiten. Jij hebt gedaan wat geen ander kon en daarom ben jij mijn held.
Het mooiste van alles is eigenlijk dat je het zelf niet eens weet. Je weet niet dat je mijn wereld hebt verlicht. Voor jou was het gewoon weer een dag. Misschien zat je koffie te drinken in de favoriete café. Misschien zat je in Frankrijk te genieten van de zon. Misschien lag je ziek in bed. Maar je zal het waarschijnlijk al vergeten zijn. Terwijl het voor mij een dag is die mij gemaakt heeft zoals ik nu ben.
Je zult je nu niet afvragen wie ik ben, want waarschijnlijk lees je het niet eens, maar toch zal ik het vertellen. Ik ben Gonne. Zo vreemd als de naam doet vermoeden. En vanaf het moment dat ik je eerste column las, ben ik meer gaan doen met de duizenden woorden in mijn hoofd. In plaats van ze in mijn hoofd en boekjes te bewaren, ben ik ze gaan uitdelen aan wie ze wilde hebben. Nu geloof ik graag dat mijn woord is gaan leven. Al is mijn woord niet mijn woord en al is een woord nooit levend, toch geloof ik het graag.
Wat jij dan waarschijnlijk niet zal geloven, is dat dit een sollicitatie is. Een langdurige weliswaar, maar volgens mij heb je daarboven wel de tijd. Ik wil graag solliciteren voor een stageplekje in jouw hart. Al is het maar even, om te zien hoe het daar gaat. En misschien, heel misschien als het goed gaat en ik mezelf kan bewijzen. Heel misschien zal ik dan een vast plekje krijgen tussen jouw knuffelkonijn en jouw eerste kinderboek. Maar dat is voor de toekomst, voor nu wil ik gewoon even langs komen. Gezellig met een kop koffie en een krant, praten over vandaag of gisteren. Om te kijken of ik ook in jouw hart pas.
Gonne
Abonneren op:
Posts (Atom)