Piraat?

Ik vraag me constant dingen af, bij alles wat ik zie.
Zo zitten er bijvoorbeeld raamstickers op mijn ruit die ik gekregen heb bij Piraten Shampoo. Nou is dat echt een vreselijke combinatie, piraten en shampoo. In glorie dagen van piraterij stonden de piraten nou niet erg bekend om hun shampoo. Dus is het dan mogelijk om piraten shampoo te hebben? Of bestaat die shampoo dan gewoon uit modder en zweet? Want dan zou het ongeveer wel kloppen. Nou staat er op de verpakking dat het niet in de ogen prikt. Dus …niet prikkende piraten shampoo. Als er al shampoo was in die tijd, zou het waarschijnlijk je ogen half laten exploderen. Behalve als het dus echt uit modder en zweet bestaat. Dan valt het nog wel mee. Alhoewel ik dat niet met zekerheid kan zeggen. Zweet in je ogen is niet fijn, maar ik heb nog nooit een bak modder in mijn ogen gehad. Zou dat prikken? Zand in je ogen is naar, dus waarschijnlijk wel.
Au.
Oke, dat prikt wel.
Dus ik kan vrijwel met zekerheid zeggen dat de piraten shampoo geen waarheidsgetrouwe piraten shampoo is. Dat zou waarschijnlijk ook niet zo goed verkopen. Zweet en modder in een verpakking. Alhoewel, er zijn wel mensen die veel geld neerleggen om in de modder te liggen. Dus misschien is het zo gek nog niet. Alleen heet dat dan niet piraten behandeling. Want als mensen piraten behandeling horen, denken ze aan kielhalen en lange loopplanken met krokodillen met klokken in hun buik eronder. Niet echt iets wat je voor je rust onderneemt.
En dan de raamstickers…raam stickers! Bij piraten shampoo. En nee, dan geen doodskoppen en lange baarden, maar een schattig jongetje met bubbeltjes eromheen. Een echte piraat zou het niet tolereren. Nee echt, hij zou woedend worden! Hoe wordt hij wel niet neergezet. Schattig, poeh, en bubbeltjes? Alsof hij ooit schoon wordt. Nee, een echte piraat zou denk ik de shampoo in brand steken en de raamstickers.... die verscheurd hij met zijn tanden en slikt hij door.
Wat denken ze wel.

-

'Ik weet waar je kaal bent'

vertaling:
ik ken je door en door/ik weet alles van je

uitleg:
Als je mensen leert kennen, begin je te ontdekken waar hun sterkte en zwakte punten liggen. Je ziet wanneer ze stralen en wanneer ze zich schamen en langzaam aan vormt dat een compleet beeld. Daarnaast is lichaamshaar een van de meest persoonlijke dingen, met uitsluiting van al wat zich op het hoofd bevindt. Dus als je weet waar mensen kaal zijn, weet je alles.

gebruik:
in vriendschappelijk mannelijk gezelschap
'Man, ik ken je nou al zo lang, ik weet waar je kaal bent!'
'Geen zorgen, tegen mij kan je eerlijk zijn, ik weet waar je kaal bent'

Geniet er van!

Onverstaanbaar

Soms, of nee, meestal ben ik onverstaanbaar. De woorden die zo'n logische volgorde hebben in mijn hoofd, verliezen hun richting onderweg naar mijn mond en komen er verward en verdwaald uit. Gedachten die ik al dagen met me mee draag, wachtend op het moment om ze te delen, verliezen hun kracht als ze mijn stembanden vinden. Ze vertrekken duidelijk en doelgericht, maar raken al snel verstrikt in andere regels en zinnen die dwalen door mijn hoofd. Relevante en niet relevante zinnen. Ze nemen daar woorden van mee en weven die met zichzelf in. Het gevolg is een warrige woordenwaterval waar slechts enkelen enige logica uit kunnen halen. En het gevolg daarvan is vaak een blik van totale verbijstering van de persoon tegenover mij.

De warrigheid is echter niet het enige wat voor onduidelijkheid zorgt. Daarnaast ben ik in de volledige overtuiging dat wat in mijn hoofd hoorbaar is, ook daadwerkelijk verstaanbaar is. Dit houdt meestal in dat ik op een oorverdovend laag volume spreek. Ook wel mompelen genoemd. Dus naast de totale verbijstering in de blik van de persoon tegenover mij, komt daar een kleine verkramping in het gezicht bij. Een verkramping die het gevolg is van het ingespannen luisteren, wat schijnbaar vereist is om mijn enigszins te kunnen volgen.

Maar de blik van de persoon tegenover mij is nog niet compleet. Er volgt nog een laatste element. Zoals ik eerder zei, dwalen er standaard andere zinnen in mijn hoofd. Zinnige zinnen over het doel van het leven en onzinnige zinnen over dwalende dwerguiltjes in het duister, en alles wat daar tussenin zweeft. En dat is, geloof me, veel. Om er voor te zorgen dat mijn hoofd dat trekt, hebben mijn hersenen het bedacht om alle gedachten zo'n tien a twintig keer sneller te laten gaan. Als ik mijn mond hou is dat prima, maar als ik dat niet doe…Het laatste gevolg en de laatste toevoeging aan de uitdrukking in het gezicht van de persoon tegenover mij is vaak vermoeidheid en een daarbij een kleine zucht misschien.

Ik ben me ervan bewust dat mijn verhalen geen kop of staart hebben, laat staan een dik middenlijf. Maar bewustzijn is schijnbaar niet genoeg. Begrijp me echter niet verkeerd, ik vind het heerlijk om halverwege een zin te blijven hangen. Om plotseling af te dwalen in een voorbij vliegende gevleugelde. En ik vind het geweldig om in alles wat ik zie een berg aan woorden te vinden. Ik ben ze maar op gaan schrijven, zo kan ik ze nog steeds vertellen.

Maar voor de arme persoon tegenover mij;
succes met mijn volgende verhaal.